περπατωντας

Κρατωνας τις εφημεριδες μου και περπατωντας στην ησυχια ενος μεσημεριου, σηκωσα για λιγο το βλεμμα μου ψηλα, στον ουρανο. Τα συννεφα ταξιδευαν μακρια μου οπως κι οι σκεψεις μου μεσα στο μυαλό μου. ΄Θα ηθελα κι εγω να ημουν καπου αλλού τωρα. Να ταξιδευω χωρις να ξερω που. Απλως να ταξιδευω. Στο τηλεφωνο σε ακουσα να βρίσκεσαι στην αποβαθρα του σιδηροδρομικου σταθμου. Περιμενες το τρενο. Δεν αργησε. Ο ηχος απο τις ανακοινωσεις του μεγαφωνου του σταθμου εφθαναν μεχρις εδω και σκεπασε τη φωνη σου, σε λιγο ακουστηκε κι ο θορυβος του συρμου που πλησιαζε. Σου ευχηθηκα καλο ταξιδι και σε ρωτησα αν πηρες κατι μαζι σου για να περασεις τις ωρες. Απογευμα και μαλλον θα βρεξει εδω, αλλα δεν βιαζομαι να επιστρεψω σπιτι. Καλο ταξιδι my friend.

πρωινες διαδρομες

Σηκώθηκα νωρίς σήμερα το πρωι, αν και μερα αργίας ή μάλλον γι αυτό. Οταν κάνεις κάτι χωρίς να σου επιβάλλεται το κάνεις με καλή διάθεση και ...προδιάθεση. Ο ηλιος ακομη δεν είχε εμφανιστεί και η ησυχία ήταν απόλυτη. Η πόλη ξεκουράζεται από τους συνηθισμένους της ρυθμούς κι εγώ αφουγκράζομαι τους ήχους της σιωπής. Εβαλα την αθλητική μου φόρμα κι άφησα τον εαυτό μου να πάρει τους πρωινούς δρόμους μιας ανοιξιάτικης σχεδόν καλοκαιρινής πολης. Η διαδρομή έμοιαζε ονειρική τέτοια ώρα. Το αθόρυβο πρωινό στο μεταίχμιο της νυχτας με τη μερα. Το απαλό φως που αυξάνει προετοιμάζει την ανατολή του ήλιου και η ζωή δείχνει για λίγο να περιμένει σχεδόν ακίνητη. Νιώθω οτι μπορώ να την αγγίξω και να την μεγενθύνω όπως μια εικόνα σε μια οθόνη ενος ταμπλετ και να την μετακινήσω, να τη διαμορφώσω όπως θα ήθελα. Οπως και τα ξενύχτια έχουν τη δική τους ιστορία, ετσι και τα πρωινά εχουν τη δική τους μαγεία της ανατολής, της γέννηση μιας νεας μέρας και της υπόσχεσης για τις προσδοκίες. Ο ήλιος έχει βγει πλεον και τα τελευταία απομεινάρια της νύχτας εξαφανίζονται, κι εγώ απολαμβάνω ήδη ενα ζεστό καφέ σ΄ ένα μπαλκόνι παρακολουθώντας τον καπνό ενός τσιγαρου να ανεβαίνει μέσα από τα πρασινα φύλλα ενός δένδρου, προς τον γαλάζιο ουρανό για να μου θυμίζει πως όλα είναι όπως το "Dust in the wind..."

αμπωτις

 Καθε φορά που φεύγεις τα παιρνεις ολα μαζι σου. Τα παρασερνεις θάλεγα καλύτερα. Σαν την αμπωτη της θαλασσας που αποτραβιέται, παίρνεις μαζί σου στο βυθό της την μέρα μου και τις ωρες της, τις αισθήσεις μου και τις παραισθήσεις. Τις υποσχέσεις και τις αναμνήσεις. Ακόμη και το φως της μερας χάνεται οπως ο ηλιος στα συννεφα κάποιου δειλινού, πίσω από τα βουνά μιας αγριας δύσης. Φεύγεις, χάνεσαι και γίνεσαι ανάμνηση θολή μες στο μυαλό μου. Χάνομαι κι εγώ μαζί σου και μονο μια ηχω από τη φωνή σου μες στη νύχτα. Ενας κομήτης που διασχίζει τα σκοτάδια του σύμπαντος και διαγράφει τη φωτεινή διαδρομή του, πριν τον καταπιεί το ερεβος.

"θάλασσες,  μεσα στα ματια σου θάλασσες
και με ταξιδευες..."

ανοιξη

Η Ανοιξη
 κρυμμένη πίσω απ' το τριαντάφυλλο
 βλέπει την έκπληξή μου
 και γελάει

[Κ.Δημουλά]

λιγο πριν τις 12

Η μέρα ησυχάζει κι αδειάζει τους τελευταίους κόκκους στην κλεψύδρα
κι εγω αδειάζω το κεφάλι μου από τις τελευταίες σκέψεις της μέρας που πέρασε

 "Ασε στα χέρια σου να γείρω
 να βγω στους δρόμους του ονείρου
 στη γη μια άγνωστης ηπείρου..."
 [Γ.Καλπούζος]

Apres la pluie

Μπόρα ήταν και πέρασε. Όπως περνάνε τα περισσότερα στη ζωή μας, καλά και άσχημα. Όπως περνάει και η Δευτέρα, σαν πρώτη δύσκολη μέρα της βδομάδας. Ίσως είναι απαραίτητες ομως και οι εναλλαγές στον βιο μας. Κι εκείνες που επιλέγουμε αλλά και όσες δεν επιλέγουμε.
Apres la pluie

ερχεται βροχη

Συννεφιάζει, αργά κι αθόρυβα προετοιμάζοντας μια ωραία ανοιξιάτικη βροχή. Είσαι έτοιμη να την υποδεχθείς. Με την ομπρέλα σου και το αδιάβροχο θα περπατήσεις μαζί της, στους βρεγμένους δρόμους, ανάμεσα σε βιαστικούς ανθρώπους. Ενα δροσερό διάλειμμα ακόμη, κι εγώ καθώς σε βλέπω να κινείσαι αρμονικά ανάμεσα στον δυνατό  ρυθμό της βροχής, θ'ακούω πάλι εκείνον τον παλιό κι αειθαλή τραγουδοποιό: "έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα / στα ποδια μας ζεστή μια θερμοφόρα / κόκκινη κουβέρτα & παλιά περιοδικά..."

σάμπως μέσα σε βουβή ταινία μια πολιτεία χοροπηδά