Σάββατο 9 Μαΐου 2015

περπατωντας

Κρατωνας τις εφημεριδες μου και περπατωντας στην ησυχια ενος μεσημεριου, σηκωσα για λιγο το βλεμμα μου ψηλα, στον ουρανο. Τα συννεφα ταξιδευαν μακρια μου οπως κι οι σκεψεις μου μεσα στο μυαλό μου. ΄Θα ηθελα κι εγω να ημουν καπου αλλού τωρα. Να ταξιδευω χωρις να ξερω που. Απλως να ταξιδευω. Στο τηλεφωνο σε ακουσα να βρίσκεσαι στην αποβαθρα του σιδηροδρομικου σταθμου. Περιμενες το τρενο. Δεν αργησε. Ο ηχος απο τις ανακοινωσεις του μεγαφωνου του σταθμου εφθαναν μεχρις εδω και σκεπασε τη φωνη σου, σε λιγο ακουστηκε κι ο θορυβος του συρμου που πλησιαζε. Σου ευχηθηκα καλο ταξιδι και σε ρωτησα αν πηρες κατι μαζι σου για να περασεις τις ωρες. Απογευμα και μαλλον θα βρεξει εδω, αλλα δεν βιαζομαι να επιστρεψω σπιτι. Καλο ταξιδι my friend.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

πρωινες διαδρομες

Σηκώθηκα νωρίς σήμερα το πρωι, αν και μερα αργίας ή μάλλον γι αυτό. Οταν κάνεις κάτι χωρίς να σου επιβάλλεται το κάνεις με καλή διάθεση και ...προδιάθεση. Ο ηλιος ακομη δεν είχε εμφανιστεί και η ησυχία ήταν απόλυτη. Η πόλη ξεκουράζεται από τους συνηθισμένους της ρυθμούς κι εγώ αφουγκράζομαι τους ήχους της σιωπής. Εβαλα την αθλητική μου φόρμα κι άφησα τον εαυτό μου να πάρει τους πρωινούς δρόμους μιας ανοιξιάτικης σχεδόν καλοκαιρινής πολης. Η διαδρομή έμοιαζε ονειρική τέτοια ώρα. Το αθόρυβο πρωινό στο μεταίχμιο της νυχτας με τη μερα. Το απαλό φως που αυξάνει προετοιμάζει την ανατολή του ήλιου και η ζωή δείχνει για λίγο να περιμένει σχεδόν ακίνητη. Νιώθω οτι μπορώ να την αγγίξω και να την μεγενθύνω όπως μια εικόνα σε μια οθόνη ενος ταμπλετ και να την μετακινήσω, να τη διαμορφώσω όπως θα ήθελα. Οπως και τα ξενύχτια έχουν τη δική τους ιστορία, ετσι και τα πρωινά εχουν τη δική τους μαγεία της ανατολής, της γέννηση μιας νεας μέρας και της υπόσχεσης για τις προσδοκίες. Ο ήλιος έχει βγει πλεον και τα τελευταία απομεινάρια της νύχτας εξαφανίζονται, κι εγώ απολαμβάνω ήδη ενα ζεστό καφέ σ΄ ένα μπαλκόνι παρακολουθώντας τον καπνό ενός τσιγαρου να ανεβαίνει μέσα από τα πρασινα φύλλα ενός δένδρου, προς τον γαλάζιο ουρανό για να μου θυμίζει πως όλα είναι όπως το "Dust in the wind..."